Als onderdeel van de Atlas van België publiceerde P.C. Popp de kadastrale plannen en registers van 1 733 gemeenten. Deze unieke uitgave vormt een goudmijn voor historische geografie, industriële archeologie, sociale geschiedenis, heemkunde, toponymie en andere gebieden van onderzoek. Tot op heden doen historici en wetenschappers nog onvoldoende beroep op het kadaster wegens de complexiteit en de omvang van het archief. Het project POPPKAD werd in het leven geroepen om het kadaster te ontsluiten voor wetenschappelijk onderzoek. In het kader van dit project werden de plannen en de registerdata van een aantal typegemeenten integraal gedigitaliseerd en gekoppeld aan Geografische Informatiesystemen. De lokaliteiten werden geselecteerd op basis van de ligging, de grootte en het sociaal-economisch profiel. 

Brussel was tijdens de 19de eeuw veruit het belangrijkste centrum van het land, zowel op demografisch, economisch als op bestuurlijk vlak. De stad, die na de Belgische onafhankelijkheid een sterke bevolkingsgroei kende, telde omstreeks 1865 een bevolking van 158 000 inwoners en 16 000 huizen. Tot de jaren 1860 voltrok de groei zich voornamelijk binnen de administratieve grenzen van de stad. De Brusselse vijfhoek vormde in die periode een aantrekkingspool voor rijk en arm die aangetrokken door de welvaart en de werkgelegenheid een onderkomen vonden op een relatief kleine oppervlakte.

POPPKAD werd gefinancierd door de Herculesstichting en de Universiteit Gent.